Net woonachtig in Valkenburg, na een verhuizing uit Leiden, loopt ze met haar hondje langs de Oude Rijn en kruist zo het pad met Herberg Welgelegen. Geen idee wat zich daarbinnen afspeelt, dus ze bezoekt de website en stuit daar op een oproep van Herberg Thuis, dan nog in de startblokken. Als ZZP-er adviseur,-onderzoeker werkt Nienke projectmatig en is zodoende flexibel. Bovendien, er is ruimte voor iets erbij en de verhuizing brengt de behoefte met zich mee om de mensen in haar omgeving te leren kennen. Niet heel veel later schuift ze aan voor een kennismakingsgesprek.

Nienke, Groningse van geboorte en Buddie voor Herberg Thuis vertelt.
De kennismaking is positief en ze stelt zichzelf beschikbaar. Ervaring in de zorg heeft ze niet. Wel maakt ze van dichtbij mee hoe het is om zorg te dragen voor een naaste. “Mijn moeder, woonachtig in het noorden en overleden in 2016, had Alzheimer. De lange reistijd naar het noorden maakte die zorg ingewikkeld. Ik dacht, als er mensen in mijn eigen omgeving wonen in een vergelijkbare situatie, dan kan ik voor hen misschien van betekenis zijn.”

Over haar werk als Buddie
Elk huis zijn verhaal. En de (hulp)vraag uiteenlopend. Dat is wat ik hoor van Nienke als ze me meeneemt in haar werk, langs de mensen voor wie ze iets heeft mogen betekenen.

“Wanneer een cliënt fysiek beperkt is ben je meer aan huis gebonden. Dan kom je bijvoorbeeld voor dat stukje gezelligheid en aanspraak. Dat jij even de deur kunt openen voor bezoek of helpt met het nuttigen van een maaltijd. Een andere client wil juist graag naar buiten. Dan ligt er zelfs al een plan, bedacht door de cliënt zelf. Dan hoef ik zelf niet met ideeën te komen en dat vind ik eigenlijk alleen maar heel goed."

“Ik bepaal niet, hoe het loopt. Ga liever mee in de flow van de behoefte. Al is het samen op een bankje zitten aan het water.”

Pontje vanuit Valkenburg

Of met het pontje vanuit Valkenburg mee naar Rijnsburg! “Dat was voor mij zelf ook nieuw, dus hoe leuk is dat. En er wordt uitgekeken naar je komst. Dat iemand dus al een plan heeft klaarliggen. Eenzaamheid ligt hier natuurlijk ook aan ten grondslag. Vooral voor wie op hoge leeftijd is en nog zelfstandig woont. Dan gaat de deur open en begint iemand direct al te vertellen.“

Het zit vaak in de kleine dingen.
Naar de weekmarkt of het winkelcentrum. “Daar ontwikkel je samen een routine in. Dan ruim ik de boodschappen uit en meneer zet koffie en dan drinken we gezellig samen. Met een koekje erbij natuurlijk, zegt ze met een lach. Dat hoort er voor de meeste mensen toch echt wel bij hoor! Of zoiets simpels als samen naar een televisieprogramma kijken. Dat is het werk van een Buddie óók. De cliënt moet niet het gevoel krijgen dat je op bezoek bent, dat ze jou moeten vermaken. Ik stel mezelf steeds de vraag; wat kan ik doen om het voor deze meneer of mevrouw beter te maken?”

“In het begin vond ik het ergens nog bezwaarlijk om betaald te worden. Maar al snel zag ik in dat dit juist heel fijn en belangrijk is.”

Betaalde dienst.

Je komt heel dichtbij. Dat het een betaalde dienst is maakt dat je de dingen goed waarborgt. “Zij mogen vragen en jij kunt je grenzen aangeven. Helderheid is belangrijk. Zo voorkom je (wederzijdse) verwachtingen waaraan je niet kunt voldoen.” Dat ze een cadeautje voor je willen kopen.
“Dat maak je ook mee. Mensen doen graag iets terug. Of, heel schattig, ligt er een pakje voor je klaar bij het afscheid. Want ja, daar moet je ook aan wennen, dat het stopt. Omdat iemand naar een verzorgingstehuis gaat bijvoorbeeld. En wat je meemaakt is soms ook confronterend. Dat iemand door Alzheimer de weg in eigen huis niet goed meer vindt. Samen op expeditie door het huis. Het heeft iets leuks, maar is ook verdrietig.”

Te zien dat je iets kunt betekenen.

Ook voor de mantelzorger! Je ontlast hem of haar. Vreemde ogen dwingen zeggen ze wel. Bijvoorbeeld wanneer het de mantelzorger niet goed lukt de partner te prikkelen tot iets.

“Ik heb de tijd en rust om te zitten en af te wachten. Anders dan de mantelzorger zelf, die loopt vaak over. En dat realiseer ik me goed. Ik ben er tenslotte maar even. Ja, je bent op dat moment echt een oplossing voor deze mensen. Je doet al iets terwijl je niets doet, zogezegd. Het is zo nodig. Die adempauze. Je komt voor zoveel meer dan alleen dat kopje koffie.”

Ze kan er eindeloos over praten, zegt ze. “En dan zie ik nog maar een klein stukje van alle (mantel)zorg die de mensen zelf ervaren. Ja, Herberg Thuis doet het echt goed. In opzet, maar vooral ook in het blijven leren en verbeteren vanuit de verhalen van ons als Buddie.

Tot slot, in de woorden van Nienke: “Ja, het is spannend iemand in huis te halen, maar ik hoop dat de mensen het doen. Ik zie zelf hoe waardevol het kan zijn!”